Pizza í hollari kantinum.

Í kvöld bjó ég mér til pizzu í hollari kantinum. Jú, þetta er ég Guðrún Veiga sem talar. Sver það. Suma daga reyni ég að borða hollt. Í alvöru. 

Ég borða mjög sjaldan brauðmeti. Ekki af því það er svo vont, ó nei. Ég elska brauð. Ástæðan er aðallega sú að ég er með þarmastarfsemi á við nírætt gamalmenni. Eins smekkalega og það hljómar. Einu sinni var ég ranglega sjúkdómsgreind og má sennilega prísa mig sæla að vera ennþá með þarma yfir höfuð. 

Jæja. Nóg um það. Pizzan - ef þið hafið ennþá matarlyst. 

Pizzabotn úr möndlumjöli:

1 og 1/2 bolli möndlumjöl

1 egg

1 matskeið ólívuolía

1/2 teskeið salt

1/2 teskeið oregano

1/4 teskeið matarsódi

Hrærið saman þangað til blandan verður að deigi. Fletjið deigið þunnt út. Það er ferlega klístrað og ég notaði sleif til þess að smyrja því eiginlega á bökunarpappírinn.

Bakið botinn við 200° í fimm mínútur. Takið hann síðan út og plantið á pizzuna því áleggi sem hugurinn girnist. Aftur inn í ofninn þar til osturinn er orðinn gylltur. 

Ég setti reykta skinku, papriku, rauðlauk, kirsuberjatómata og camembert á mína pizzu. 

Ein besta pizza sem ég hef smakkað. Svo ég tali nú ekki um að sleppa við uppblásna vömb og hægðartregðu í viku. Djók. 

Samt ekki.

Heyrumst.