Fitan, ó fitan!

Stundum fæ ég ógeð af sjálfri mér. Því miður stendur þessi ógeðistilfinning yfirleitt ekki nógu lengi yfir til þess að ég nenni að gera eitthvað í hlutunum. Ég er mikill og góður sponser íþróttahúsanna í Fjarðabyggð. Á hverju ári kaupi ég mér ræktarkort með háleit markmið í huga - stunda ræktina af miklum metnaði í viku eða svo and then my ass goes back on the couch!

Þegar ég kom heim í ágúst eftir sumardvölina í útlöndum var ég orðin þyngri en bíllinn minn. Ég mætti að sjálfsögðu galvösk í íþróttahúsið, splæsti í kort og stundaði líkamsrækt í hinn hefðbundna vikutíma. Núna hef ég ekki hreyft legg né lið í að verða sjö vikur. Hvað er að mér? Það er nokkuð ljóst að þriggja mánaða bjórþamb og pizzuát  í sumar hvarf ekki á þessari viku sem ég tók með trompi í september síðastliðnum. 

Þessa stundina er ég að reyna að sannfæra sjálfa mig af miklum móð að það sé hreinlega of stutt í jólin til þess að fara í átak! 

Djöfullinn. Ég ætla að hlunkast í ræktina á morgun...

...það er samt auðvitað bráðnauðsynlegt að ég hakki fyrst í mig skúffukökuna sem Gummi bakaði í gær. Það er ekkert vit í því að hafa skúffuköku í húsinu á mánudegi - mánudeginum sem ég fer í ræktina nánar tiltekið!