Brúðkaupsundirbúningur: annar hluti (af mörgum)

Jæja. Við ræddum síðast um brúðkaupsundirbúning í september. Einhverjum tveimur dögum eftir að við sambýlingarnir höfðum slegið því föstu að ganga í heilagt hjónaband. Og ég var byrjuð að æfa gönguna að altarinu á stofugólfinu. Búin að kaupa props fyrir myndatökur. Bóka ljósmyndara. Baka eina prufuköku. Og bresta fimm sinnum í grát yfir því að finna ekki nægilega skemmtilegt hashtag fyrir herlegheitin. Já, fyrir brúðkaup sem átti að eiga sér stað 10 mánuðum seinna. 

Allt í lagi. Ég játa. Ég fór heldur geyst af stað. Það má sakfella mig fyrir það.

Ég er auðvitað alltaf svolítið eins og spíttbátur. Eða þið vitið, hálf bensínlaus spíttbátur. Ég svíf yfirleitt seglum þöndum í miklu offorsi þegar eitthvað vekur hjá mér áhuga. Þó að spíttbátar séu almennt ekki með segl. Eða gangi fyrir bensíni. Whatever. 

Svo verð ég bensínlaus. Í flestum tilfellum þegar ég sé ennþá til bryggju. Missi áhugann. Verð afhuga.

 Einhverjum kann að ráma í þegar ég ætlaði að mála allan heiminn. Eða lita réttara sagt. Keypti litabækur eins og óð og uppvæg kona. Ritfangaverslanir urðu skyndilega eins og Vero Moda. Nýir litir voru mitt LSD. Ó, magnið sem ég keypti. Neyslan sem ég var í. 

Ég var farin að laumast í hraðbanka. Til þess að fjármagna litabækur og liti. Eðlilega. Ekki skyldi nú sambýlismaðurinn komast á snoðir um að ég væri að eyða tugum þúsunda í enn eitt áhugamálið. Enn eitt mjög svo skammvinnt áhugamálið. Einmitt. 

Neih, sá hefði stútað mér. Bara með byssu sko. Ekki barsmíðum. Hann er blessunarlega laus við að vera ofbeldishneigður. Þessi elska.

Í dag. Í dag já. Tilhugsunin um að setjast niður og fitla við litskrúðug fiðrildi er ansi hreint fjarri mér. Ég veit ekki einu sinni hvar þessar fokdýru litabækur eru. Ehm, litirnir. Allir bölvuðu litirnir. Það má mögulega skrapa þeim saman upp úr einhverjum dótakassanum hjá afkvæminu. 

Já, þannig fór um sjóferð þá. 

Og sömu leið fór sjóferðin sem ég lagði upp í þarna í september. Í átt að himneskri hjónavígslu. Og ríkmannlegum veisluhöldum. 

Æh. Bensínið kláraðist. Öskrandi áhuginn dvínaði. Minnisbókum, myndatökupropsi og kökuuppskriftum var fleygt út í horn.

Hefði ég leyft mígandi maníunni að blómstra í fullum skrúða allan þennan tíma væri ég vafalaust brúðgumalaus í dag. Munaðarlaus. Vinalaus. Og allslaus. Þannig að tímabundið áhugaleysi fyrir eigin brúðkaupi var vísast fyrir bestu.

Núna er friðurinn andskotans úti. Ég er fokking full af bensíni (og allskonar safa kæru Snapchat-fylgjendur). Til í tuskið. Klár í slaginn. Og mun ekki linna látunum fyrr en 14.ágúst næstkomandi. 

Ah já. Dagsetningu hjónavígslunnar himnesku hefur formlega verið breytt. Úr 9.júlí í 13.ágúst. Það hefur eitthvað með sjómennsku að gera. Eitthvað í sambandi við slipp. Eitthvað skiptikerfi um borð. Blablabla. Hver var að hlusta? Ekki ég. 

Fyrsti dagur í fluggír. Ég að kasta fram bröndurum til þess að hafa á boðskortinu. Sambýlismaðurinn að fara að grenja. Og óska þess að vera ofbeldishneigður. 

Þess má geta að við höfum afar ólíkar hugmyndir um bæði brúðkaup og veisluhöld. Hann vill gráta yfir inngöngu minni á meðan brúðarmarsinn dunar og tárvotir kirkjugestir rísa á fætur. Ég vil dansa að altarinu. Helst á meðan Gin and Juice með Snoop Dog glymur í græjum Eskifjarðarkirkju. 

Eins neitar hann að klæðast gulum Converse-skóm á stóra daginn. Það mál er ekki útkljáð. Frekar en svo mörg önnur. 

Rétt í þessu var hann að hrista hausinn alveg heiftarlega. Ég var nefnilega að panta talsvert magn af gulum makkarónum. Kannski nokkur hundruð. Það er nota bene það eina sem komið er á veisluborðið.

Nei. Samkomulag um hvað við eigum að hafa í matinn er svo langt frá því að vera í höfn. Hann vill helst þriggja rétta veislumáltíð. Með fínu víni. Dreypa svo á dýru koníaki og hakka í sig handgert súkkulaði. Og sennilega fá biskup Íslands til þess að fara með borðbæn. 

Ég vil ódýrt rauðvín. Og meira rauðvín. Fullt af rauðvíni. Og nammi.  

Stórkostlegir mánuðir framundan. 

Þið fáið að sjálfsögðu að vera með.

Þið finnið mig á bæði Snapchat & Instagram - gveiga85.

Heyrumst.

Kjúklingasalat fyrir Crossfitiðkendur

Eða fyrir fólk sem mætir bara ekkert í Crossfit. Og er búið að fá námskeiðið endurgreitt. Og skammast sín niður í tær. Eða þið vitið, skammast sín alveg smávegis. Skömmin er að vísu afar blönduð gífurlegum létti. Og ég skammast mín eiginlega fyrir það líka.

Jæja.

Ég er þó löglega afsökuð. Aldrei slíku vant. Sápuóperan Guðrún Veiga, bráðamóttakan og laskaði eggjastokkurinn hóf nefnilega göngu sína aftur í gær. Eftir gott hlé. Fyrsta sería var sýnd í ágúst á síðasta ári. Það má lesa meira um hana hérna. 

Í síðustu seríu bólgnaði vinstri eggjastokkur. Rofnaði eitthvað í kviðarholi. Og blæddi inn á eitthvað. Og ég fann til. Svo mikið til.

 Í nýjstu seríunni hefur hægri eggjastokkurinn hins vegar tekið við keflinu. Orðinn vel bólginn. Auðvitað. Og búinn að snúa upp á sig. Eðlilega. 

Fyrsti þáttur í nýrri seríu hófst óneitanlega með látum. Grunur um botlangabólgu. Guðrún Veiga, sem hræðist fátt meira en svæfingar, gubbaði við tíðindin. Með sinn alræmda þokka að vopni. Í móttökusal bráðamóttökunnar. Í poka. Og yfir skóna sína. Þjáðum gestum og gangandi til bæði unaðar og yndisauka. 

Þættinum lauk á sjúkrabílaralli í skjóli nætur. Upp á kvennadeild. Niður með buxurnar. Í sundur með lappirnar. Hægri eggjastokkur heilsaði. Bólginn, snúinn og almennt óhress. 

Ég fann til. Mikið til. Og ég finn ennþá til. Mikið til.

Og er ófær um að stunda Crossfit. Ófær segi ég. 

Þá er það frá. 

Þetta kjúklingasalat er ekki fyrir Crossfitiðkendur. Nei. Heldur fyrir þjáða konu. Sem elskar beikon. Og sweet chilli sósu. Og Bingókúlur. Þær eru samt ekki í salatinu. Þó þær séu góðar með beikoni. 

Þetta salat er hnossgæti. Og ég biðst afsökunar á því að hefja uppskrift að salati með umræðum um eggjastokkana í mér. 

Ókei, salat.

Crossfitsalat

1 bakki kjúklingalundir

1 poki spínat

stór rauðlaukur

vel vænt bréf af beikoni

1 box kirsuberjatómatar

1 lárpera

lítil flaska sweet chilli sósa

1 dós nýrnabaunir

örlítið kóríander (má sleppa)

Skellið spínati í skál. Skerið tómata og lárperu og fleygið ofan í.

Skiptið rauðlauknum í tvennt og saxið báða helminga smátt. Annar helmingur fer í skálina og hinn tekinn til hliðar.

Skerið kjúklinginn í litla bita. Kryddið með salti og pipar og brúnið á pönnu.

Takið kjúklinginn til hliðar. Þrífið pönnuna. Af því við erum ekki ógeð. Eða notið aðra pönnu. Sem ég bý ekki svo vel að eiga. 

Setjið smátt saxað beikon, hinn helminginn af rauðlauknum og nýrnabaunirnar á pönnuna. Skvettið svolítið duglega af sweet chilli sósunni yfir og steikið þangað til beikonið tekur lit.

Blandið kjúklingnum saman við. Og svolítilli slummu af sósu. Eða bara tæmið flöskuna. Það er helvíti fínt. 

Leyfið þessu aðeins að malla.

Yfir salatið með herlegheitin.

Blanda, blanda og blanda.

Þetta er ægilega gómsætt. Best samt með glás af kóríander. En það er algjört smekksatriði. Ég elska kóríander. Gæti vel hugsað mér að skipta spínatinu alfarið út fyrir kóríander. 

Svona ef út í það er farið.

Jæja. Ég ætla að halda áfram að vera rúmliggjandi.

Þið finnið mig bæði á Snapchat og Instagram - gveiga85.

Heyrumst.

Fimm hlutir í fésið á fimmtudegi

Ég mála mig á hverjum degi. Fyrir sjálfa mig. Af því mér finnst ég sæt vel meikuð. Með blússandi bleikar kinnar. Glossklístraðar varir. Og margar umferðir af maskara. 

Ég er samt ekki sæt á hverjum degi sko. Nei. Stundum er ég að flýta mér. Og þá er eins og Stevie Wonder hafi málað mig. 

Þessi málningarvinna tekur þó að öllum líkindum enda á næsta þriðjudag. Þá fer ég í fyrsta Crossfit-tímann minn. Og verð hugsanlega rúmliggjandi á Reykjalundi þangað til ég fermi afkvæmið. Eftir fimm ár. 

Ég hef ekki farið í ræktina síðan í janúar. Á síðasta ári. Og mig langar talsvert meira að remba einu stykki barni út um veislusalinn á mér en að mæta í þennan tíma. Eða bara sjö börnum. Í einu. Fá alla sjö hausana út um leggöngin um leið. Og verða svo ólétt aftur. 10 dögum seinna. Af öðrum sjöburum. 

Jú, þið lásið rétt. Ég kallaði leggöngin á mér veislusal.

Ehm, af hverju er ég að fara í Crossfit?

Ég andskotans veit það ekki. Af því ég er dæmalaust meðvirk. Og á ömurlega vinkonu. Eða fyrrverandi vinkonu. Svo það sé á hreinu.

Jæja. Burtséð frá því að vofeigilegur dauðdagi minn sé yfirvofandi þá eru fáeinar snyrtivörur sem mig langar að ræða. Og taka saman fyrir líksnyrtirinn. Svona ef næsta vika fer á versta veg. 

Þessar vörur hafa verið í notkun lengi. Og ég elska þær. Allar með tölu.

Þessi gerviaugnhár sko. Ravishing frá Social Eyes. Ég elska þau. Henta vel fyrir konu eins og mig - sem er með fínhreyfingar á við vanþroska kálf. Augnhárin eru stíf þannig að ásetningin er talsvert auðveldari en ella.

Helst vildi ég skarta þeim á hverjum degi. En það gengur ekki að ég sé alltaf sætasta stelpan á ballinu. Það þarf að leyfa öðrum blómum í beðinu að blómstra líka. 

Social Eyes fást á haustfjord.is

Kinnalitur frá Max Factor. Ég man ekki alveg hvenær ég keypti hann fyrst. Þetta er að minnsta kosti fjórða boxið. En það er kannski ekki að marka. Ég fer alltaf svolítið geyst í kinnalitinn. Eins og rauðvínið.

Ódýr og óneitanlega lekker.

Hann fæst víða. Að ég held. Ég hef yfirleitt fleygt honum í körfu hjá Heimkaupum.

Númer fimm. Lovely pink.

Ultra Repair Cream frá First Aid Beauty. Það eina sem virkar þessa dagana á andlitið á mér. Sem er yfirleitt eins og þurrkuð apríkósa. Sem búið er að stíga á. Fimm sinnum.

Ég er með krónískan húðþurrk. Sem fátt bítur á. Og ég hef sko prófað hvað flest krem undir sólinni. Ég vann lengi í apóteki. Þar var starfsmannaafsláttur og ég fékk aldrei krónu útborgað. Átti hins vegar rosalega mikið af kremum. Og ilmvötnum. Og augnblýöntum. En það er önnur saga.

Húðin á mér hefur sjaldan verið eins sallafín og núna. 

Ultra Repair Cream fæst á fotia.is

Pása. Ég var að taka myndir utandyra í dagsbirtunni. Þarna var ég búin að taka nokkrar myndir. Og mér var orðið svo kalt. Og illt í bakinu. Af því ég þurfti að beygja mig svo mikið til þess að mynda svona smáhluti.

Já. Ég hlakka rosalega til að fara í Crossfit. 

BB krem frá Garnier. Sem ég keypti í Bónus. Glettilega gott krem. Eina kremið sem gerir mig ekki appelsínugula. Eða bólótta. Eða almennt ljóta. 

Wake Me Up hyljari frá Rimmel. Keyptur í Hagkaupum í haust. Ég er ægilega skotin í honum þessum. Aðallega vegna þess að hann festist ekki í mínum sífjölgandi augnhrukkum. Og þekur vel. Sem er gott. Sérstaklega fyrir fólk með gapandi fjólubláa gíga undir augunum. 

Jæja. Ég er að fara í 10-11. Að kaupa sódavatn. Ekki af því ég er einhver snarheilbrigður vatnsdrekkandi andskoti. Nei. Ég ætla að hella rommi í það. Og hrásykri. Jafnvel myntulaufum ef vel liggur á mér.

Þið finnið mig á Snapchat & Instagram - gveiga85.

Heyrumst.

(Kannski)

Heima

Jæja. Hæ. Og gleðilegt ár. 

Ah, árið 2015 já. Árið 2015 var ekki stórfenglegt. Svona blogglega séð. Það verður að segjast eins og er. Að öðru leyti fór árið mig nokkuð blíðum höndum. Það var þó fremur tíðindalaust. Viðburðarsnautt með meiru. Sem pirrar mig smávægilega. Ef ég hugsa til baka. 

Ég hefði vel getað áorkað meiru. Miklu meiru. Ég held að ég hafi einfaldlega farið inn í árið 2015 með sprungið á öllum. Öllum fjórum. Seinni hluti ársins 2014 var svolítið strembinn. Meistaritgerð. Bók. Éta allt sem ég eldaði fyrir bókina. Jólabókaflóðið. Og allt helvítis havaríið sem því fylgdi. 

Þetta var svolítið stór sneið. Þó ég fái mér yfirleitt stærstu sneiðina. Af öllu matarkyns sko. 

Eðlilegast hefði sennilega verið að liggja eina helgi í bælinu. Ná upp þreki. Éta Dominos. Dúndra í sig Bingókúlum. Þvælast í gegnum nokkrar misgáfulegar þáttaraðir. En nei. Ekki ég.

Mér dugði ekki ein helgi. Ég eyddi heilu ári í að liggja í bælinu. Éta Domonos. Dúndra í mig Bingókúlum. Og þvælast í gegnum misgáfulegar þáttaraðir. Enda er ég búin að sjá hverja einustu þáttarröð sem framleidd hefur verið síðan snemma á níunda áratugnum. Sendillinn frá Dominos heilsar mér í Bónus. Og Helgi í Góu fer mögulega að birtast hérna á biðilsbuxunum. 

Ókei, örlitlar ýkjur. Ég fór úr bælinu. Svona annað veifið. Mætti til vinnu. Drakk rauðvín, bæði í bæli og sófa. Skutlaði afkvæminu reglulega í skólann. Fór til útlanda. Þar sem ég var mest megnis í láréttri stöðu. Nema þegar ég lyfti höfði til þess að súpa. Af rauðvíni já. Og írskum kaffidrykkjum. 

Æh, svo átti ég líka ótal stórkostlegar gæðastundir með fjölskyldunni minni. 

Þetta var fínt ár. Rólegt. Svolítið litað leti. Whatever.

Ég flutti tvisvar. Og mér hefur aldrei fundist ég eins mikið heima og hérna í fallegu íbúðinni sem okkur áskotnaðist í Laugardalnum. Við eigum vissulega ekkert í henni. Ekki rassgat. En hún er samt heima. Svo dásamlega mikið heima. Ehm, eiginlega svo mikið heima að ég fer helst ekki út á meðal fólks. En það er önnur saga. 

Ó, ég fékk svo fallegar jólagjafir. Í mínum uppáhalds litum. Sem var eins gott. Þoli ekki að fá ljótar jólagjafir. Svo ég tali nú ekki um ódýrar. Oj bara.

Djók.

Þessi mynd er uppstillt. Mér finnst mjög lekker að vera áskrifandi af Gestgjafanum. 

Les ég hann?

Látum það liggja á milli hluta.

Ég er að vinna í markmiðslista ársins 2016. Þau markmið verða háleit. Andskotinn hafi það. Bloggið hefur þegar verið punktað niður. Því skal viðhaldið. Á mannsæmandi hátt. 

Ég ákvað líka á nýársdag að drekka ekki í janúar. Ég slaufaði því markmiði daginn eftir. 

Sumt á einfaldlega ekki að rætast.

Þið finnið mig á Snapchat & Instagram - gveiga85.

Heyrumst fljótlega.