100 dagar af hamingju - dagur 4.

Það kemur varla neinum á óvart að afkvæmið eigi alla þá hamingju sem ég upplifði í dag. Ást mín á honum náði einmitt nýjum hæðum hérna fyrr í kvöld - ,,mamma, þú ert svo horuð". 

Ég sem hélt að ekki væri hægt að elska hann heitar. Það var bölvuð vitleysa.

Núna ætla ég að skríða upp í og lúra mér upp við þetta litla mjúka bak.

Nei. Ég á engin samstæð koddaver. 

Heyrumst.