Til umhugsunar.

Í gærkvöldi greip litli fimm ára álfurinn minn um bumbuna á sér og sagði ,,vá mamma ég er feitur - ég þarf að fara í megrun." Ég og sambýlismaðurinn fengum áfall - vægt til orða tekið. Ég vissi ekki einu sinni að orðið megrun væri til í hans orðaforða. 

Ég get ekki ímyndað mér hvar hann hefur nákvæmlega lært þetta orð - eða í hvaða samhengi það er notað. Ég held að það fari lítið fyrir megrunarumræðum á þessu heimili - en ég get þó ekki útlokað að hann hafi einhverntíma hlustað á slíkt tal. Hann horfir auðvitað á sjónvarp, gengur í leikskóla og umgengst fullt af fólki og öðrum börnum daginn út og inn. Hvar hann hefur gripið þetta bölvaða orð á lofti er ómögulegt að segja. Ég ætla bara rétt að vona að megrun sé ekki umræðuefni meðal leikskólabarna. 

Ég fæ hroll við tilhugsunina.

Aðgát skal höfð í nærveru sálar. Sérstaklega þegar lítil sál er annars vegar. Með lítil eyru sem heyra meira en við höldum.