Hvatvísin.

Ég myndi segja að ég væri frekar hvatvís einstaklingur. Ég tala ó svo oft án þess að leiða hugann að því hvað ég er að röfla og hendi yfirleitt í framkvæmd hverri þeirri flugu sem ég fæ í hausinn - eh já, iðulega án mikillar umhugsunar. Þetta er kostur og galli. Ókei, mögulega meiri galli samt.

Á síðasta laugardag brast bara eitthvað innra með mér. Ég gat ekki hugsað mér annan dag án þess að komast í tæri við afkvæmi mitt. Það var bara ekki að ræða það. Að sjálfsögðu rauk ég beinustu leið inn á flugfelag.is og sá að það var vél að fara austur eftir rúmlega klukkutíma. Hugsaði ég mig tvisvar um? Nei.

Kostnaðurinn við þetta eina flugsæti - já. Honum mun ég halda leyndum. Að eilífu. Við skulum bara segja að jólagjafir verða í formi faðmlaga og núðlur í aðalrétt fram í febrúar eða svo.

Þegar hvatvísa Guðrún sest við stýrið er rökhugsun nákvæmlega engin. Svona eins og í morgun þá var ég lögð af stað upp í Egilsstaði á leið í flug aftur til Reykjavíkur þegar ég reif upp tölvuna mína og breytti fluginu. Já bara fyrir fáeina klukkutíma í viðbót.

Þessi litli molasykur er reyndar orðinn frekar lúinn á móður sinni. Hann hefur ítrekað beðið mig að láta sig í friði og leyfa sér að anda -  nú eða hætta að grenja í hárið á sér. Ég á það nefnilega til að faðma hann vel og vandlega og skæla dálítið í leiðinni. Það fer ferlega í taugarnar á honum. 

Nokkrir klukkutímar til stefnu. Ég ætla halda áfram að faðma og væla.

Heyrumst.