Ég er reyndar alltaf dálítið ýkt og yfirdrifin þegar mér dettur eitthvað í hug. Þannig að það er ágætt að ég deili svefnherbergi með sambýlismanninum og fæ því ekki að leika alveg lausum hala þegar kemur að því að troða seríum þar inn. Hann dregur mig niður á jörðina og kemur í veg fyrir að herbergið okkar líkist slæmu diskóteki.
Þessi seríuárátta gerir það að verkum að ég sanka að mér myndum af svefnherbergjum sem ég finn á netinu í tonnavís eins og einhver óður pervert.
Rómó og notalegt.
Alveg eins og svefnherbergi eiga að vera.
No comments:
Post a Comment