Ég bauð afkvæminu í fjöruferð um daginn.
Þegar hann dundaði sér í fjöruborðinu var ég eðlilega ákaflega upptekin við að mynda fötin mín. Á meðan ég sneri myndavélinni niður í klofið á mér, hugsandi um fátt annað en hvað mig vantaði nýja skó, datt afkvæmið í sjóinn.
Þetta var að sjálfsögðu ekkert alvarlegt, hann datt á rassinn og blotnaði duglega.
En geðshræringin - maður lifandi. Hún var svakaleg. Verandi sonur móður sinnar voru viðbrögðin með mjög ýktum hætti.
Aðspurður segist hann aldrei ætla í fjöruferð með mér aftur.
Ég hló.. Er það nokkuð ljótt?
ReplyDeletelíklega skárra en að mynda barnið sitt skælandi! ;)
Deletethu ert bara alltof fyndin, mátt aldrei hætta haha :-)
ReplyDeletefinnst lillinn þinn lika nokkrum númerum of krúttaður
x
b
þú auðgar líf mitt b!
Delete