Þegar maður hefur stundað fjarnám í næstum fjögur ár er fáránlega skemmtilegt að mæta annað veifið í skólann. Vandræðalega spennandi. Svo hressandi að ég splæsti í speglamynd og bros fyrir klukkan tíu í morgun. Slíkt er sjaldséð.
Þegar maður hefur verið aleinn, innilokaður og talandi við sjálfa sig í fáein ár verður Þjóðarbókhlaðan auðveldlega með fegurri stöðum á jörðinni. Dásamlega þögul en samt iðandi af lífi. Rándýrt kaffi sem var líklega lagað í fyrradag verður hinn ljúfasti sopi. Samloka með skinku og osti á 550 krónur náði ekki einu sinni að slá mig út af laginu.
Ah, svo er líka sól úti.
Heyrumst.
hahaha! ég hef aldrei í lífinu mínu vitað að fyrirlestrar og bókhlaða geti gefið svona mikla gleði.
ReplyDeleteáfram þú og lífið!
Hahahahahaha. Einhversstaðar verður maður að finna gleðina!
DeleteAllavega á meðan samfélagið samþykkir ekki rauðvínsdrykkju klukkan tvö á þriðjudegi.
segir hver?
DeleteBókasöfn eru almennt bara góðir staðir. (og flest -söfn.)
ReplyDeleteBúin að finna þemalag handa þér, bæði hress taktur, pínu old school en mest bara gott með skemmtilegan titill http://www.youtube.com/watch?v=6ul-cZyuYq4
(<--- Má vera að þetta sé undir áhrifum þess að ég var á Fleetwood Mac tónleikum á föstudaginn, en þrátt fyrir 30+ árin þá er lagið engu að síður ekkert verra.)
Eigðu góðan dag - haussólin skín líka í DK.
Heiðdís
hvers dagleikin fer þér vel xx b
ReplyDelete