Áramót.

Pabbi á grillinu í mígandi rigningu.

Það er aldrei dauður tími í eldhúsi foreldra minna. Þriggja rétta máltíð fyrir níu manns. Ekkert mál. Það tæki mig líklega fjóra daga að útbúa slíka máltíð bara fyrir mig eina.

Ég er ekki viss um að þetta ágæta krydd hafi prýtt mörg veisluborðin í gærkvöldi. Ég hef sagt það hérna áður og segi það aftur, bakaðar kartölfur með smjöri og Season All - það er fátt betra.

Ljómandi góð áramót í faðmi fjölskyldunnar.

Í fyrsta sinn síðan afkvæmið var ungabarn eyddi ég nýársnótt ekki dansandi einhversstaðar með rauðvínsglasið í annarri. Aldeilis sem það var svo hressandi að hefja ekki nýtt ár á timburmönnum.

Áramótaheitin eru engin. Nema kannski að drekka meira vatn. Háleitt markmið það. Jú og sennilega reyna að losa mig við kílóin fjögur sem ég skarta eftir nýafstaðin desembermánuð.

Andlega lægðin er ennþá til staðar. Breiðholtið kallar og senn líður að kveðjustund sem ég hef kviðið síðan ég steig fæti á Austurlandið um miðjan desember. 

Ég er alveg að fara að hressast. Ég er handviss um að útsölunar sem bíða mín í Reykjavík verði sannkölluð vítamín- og gleðisprauta. Alveg handviss.

Heyrumst.