2013.

Ég átti góða daga á Akureyri í upphafi árs.

Ég átti fullt af dásamlegum dögum á Seyðisfirði. Mínum uppáhalds stað.

 

Eftir bandbrjálaðan aprílmánuð og alþingiskosningar fannst mér ég eiga fyllilega skilið að eyða eins og einni helgi í Kaupamannahöfn. Ferðina pantaði ég undir því yfirskini að hún væri þrítugsafmælisgjöf handa sambýlismanninum. Eða þetta var afmælisgjöf - þið vitið. Þó eitthvað sem framkvæmt var með mínar langanir í huga og gefið meira af sjálfselsku en góðmennsku. Já þið skuluð forðast í lengstu lög að stofna til sambúðar með mér.

Ég mixaði ófáa drykkina.

Já og drakk þá líka.

Tenerife naut nærveru minnar sjöunda árið í röð. Þetta var síðasta skiptið. Lofa.

Nóg var af veislum og gleði. Innpökkunarblætið fékk heldur betur að njóta sín.

Ekki vantaði speglamyndirnar. Nú eða kjólana.

Ó, ég bjó til og borðaði misfurðulega hluti á þessu ágæta ári.

Með haustinu tók lífið ákveðna U-beygju. Ég fluttist frá Reyðarfirði í Breiðholtið og tókst á við lífið á nýjum forsendum.

Meistararitgerðarskrif gengu upp og ofan. Allt skreið þetta þó heim og saman núna í desember eftir mikla bugun og ófáar svefnlausar nætur. 

Ég fór í ákaflega eftirminnilega fjöruferð með þessum. Meira um það hér.

Ekki var ég ónaglalökkuð á árinu. Nei það fór eitthvað minna fyrir því.

Kaup ársins voru svo sannarlega stellið mitt fagra úr Gullabúinu á Seyðisfirði.

Frekar undarlegt ár að baki. En að mörgu leyti svo ágætt. Ég kveð árið með einhverskonar trega sem ég get ekki beint lýst. Mér finnst eins og ég eigi eitthvað eftir óklárað - eiginlega líkt og ég sé að skilja við hálfklárað verk. Eða eitthvað. Ég veit það ekki. 

Furðuleg tilfinning.

Engu að síður, 2014 heilsar eftir rúma tvo daga hvort sem mér líkar betur eða verr. Ég gæti jú logið og sagst hafa dásamlega tilfinningu fyrir nýju ári og fullviss um að allt verði fallegt og gott. 

Nei. Sú tilfinning er ekki beint að kæfa mig. Ég er fremur tilfinningalaus hvað yfirvofandi áramót varðar. Aldrei slíku vant ber ég nákvæmlega engar væntingar til komandi árs. Ég ætla bara að fara inn í það án væntinga. Engar væntingar. Engin vonbrigði.

Já, það er góður möguleiki að ég sé í örlítilli andlegri lægð í augnablikinu. En það er mér eðlislægt svona korter í áramót. 

Ég verð orðin eldhress áður en klukkan slær tólf á gamlárskvöld. Lofa.

Takk fyrir árið. Án ykkar væri þetta ekki blogg til.

Heyrumst fljótlega.