Fallegt.

Mér finnst ekkert leiðinlegt að lesa fallega hluti um mig. Alls ekki. Það finnst það engum. Viðurkennið það bara. Ég fæ svona sæluhroll niður bakið ef ég heyri eða les fögur orð um mig. Sérstaklega ef það kemur mér alveg á óvart. Ó, það er best.

Einkum og sér í lagi þegar maður er lasin. Já og borðaði nachos með ostasósu í morgunmat. Og er ennþá á náttfötunum þegar klukkan er að ganga fjögur. Og fór síðast í sturtu á mánudag. Úff. Ef það er einhverntíma við hæfi að lesa fögur orð.

Allavega, ég vaknaði í morgun við skilaboð sem innihéldu þetta skjáskot:

Ó, ég veit vel að ég er að bera líf mitt á borð fyrir ókunnuga. Ég hugsa samt aldrei út í að fólk mögulega tali um mig. Hvað þá svona dásamlega. Ef ég væri ekki í svona ferlega góðu andlegu jafnvægi þá hefði ég farið að skæla.

Allt í lagi. Þvættingur. Ég er yfirleitt aldrei í jafnvægi. Það kom tár. 

Höfum svo á hreinu að það er í fínu lagi að koma upp að mér í Ikea. Ég er jú alltaf þar. Jafnvel biðja mig um knús. Fjarlægðu bara fyrst helvítis kertin úr fanginu á mér og segðu mér að hypja mig í gardínudeildina. Ég veit ekki hversu margir misheppnaðir gardínuleiðangrar eru að baki. Kertin hinsvegar. Bölvuð. Ég gæti séð öllu Breiðholtinu fyrir ljóstýru langt fram á næsta ár. 

Ég fæ hlýtt í hjartað þegar ég les svona. 

Takk!

Heyrumst.