100 dagar af hamingju.

Allt í lagi. Þessi áskorun heillar mig dálítið. Þið getið lesið nánar um hana hér. Ég sá hana fyrst á blogginu hjá Helga Ómars og varð agalega forvitin. 

Hún snýst um að staldra við í amstri dagsins og reyna að koma auga á það sem veitir manni hamingju og gleði. Stórt eða smátt. Merkilegt eða ómerkilegt. Þetta snýst sennilega um að gefa því fallega í lífinu meiri gaum. Þessu má síðan deila á samfélagsmiðli að eigin vali - til dæmis Instagram eða Facebook. Hasstaggið #100happydays þarf víst að fylgja kjósi maður að taka þátt í þessari áskorun. 

Ég ætla að vera með. En ég ætla að setja þessi augnablik hingað inn á bloggið. Augnablik, hluti, fólk - líklega eitthvað rauðvín. Sjáum til hvar ég finn hamingjuna. Það verður þá ein mynd á dag ásamt útskýringu á henni og hvaða hamingju hún felur í sér. Eitthvað stutt og laggott helst. Ef ég mögulega get verið stuttorð.

Bloggið tekur engum breytingum - það heldur auðvitað sínum dampi þó ég reyni að koma þessu að á hverjum degi. Engar áhyggjur. Ég er ekkert að fara að breytast í hífandi hamingjusaman Búddista.  

Mér finnst þetta aðallega spennandi af því ég er virkilega neikvæð. Svört sál inn við beinið. Í alvöru. Ég er líka ferlega lítið væmin. Nema í einrúmi. Þannig að það er áskorun fyrir mig að ætla að ræða hvað veitir mér hamingju. Eða hreinlega reyna að finna það á annað borð. 

Mig langar bara rosalega að prófa að leggja mig fram við að skoða hvað veitir mér gleði. Í heila 100 daga. Gæti orðið fjári erfitt. Ég gæti hætt á miðri leið. Ég gæti hætt á morgun.

Allavega, ég ætla að prófa. Byrjum á eftir.

Heyrumst.