Scandal.

Ég hélt að það væru allir að horfa á þessa þætti. Ég forvitnaðist síðan í mínum innsta hring og komst að því að ég á ekki nema tvær vinkonur sem fylgjast með þeim. Það þykir mér bæði sláandi og miður í senn. Ef þið hafið ekki horft - nei, þá á ég bara ekki til orð. Horfið. Núna. 

Ó, almáttugur. Mr. President. Þú mátt eiga mig. Ég skal hugga þig og passa þig. Ég er með mjög lítinn barm en þú mátt samt hvíla höfuð þitt þar. Alla daga. Alltaf.

Þessi forboðna ást á milli þeirra er mig lifandi að drepa. Ég er sannfærð um að ég hef upplifað þetta í öðru lífi. Það tekur á hverja einustu taug líkama míns að fylgjast með þeim. Maginn á mér snýst í hringi og ég get stundum ekki hætt að gráta. Hann svo þjáður. Hún stundum svo köld. Hrukkurnar sem myndast á enninu á honum - hjálpi mér. 

Ah, þegar þau voru í Vermont. Ó, boj. Hann byggði hús handa henni. Vildi eiga börn. Lifa eðlilegu lífi og búa til sultu á sunnudögum. En almættið bara gefur þeim ekki sjéns.

Já. Einmitt, já.

Legg til að þið hefjist handa við þessa þætti ekki seinna en núna.

Ég er þó örlítið slegin yfir því að Mr. President (Tony Goldwyn) er sá sem lék morðingjann og vonda karlinn í Ghost. Drap Patrick Swayze með köldu blóði. Ég þarf aðeins að melta þá staðreynd. 

Heyrumst.