Þetta er heilagur sannleikur. Það er afskaplega nausynlegt að vera í hamingjusömu sambandi við sjálfan sig líkt og ég skrifaði um hér.
Það er ekki nema tæpt ár síðan ég tók sjálfa mig alfarið í sátt. Ég er hætt að berja sjálfa mig niður og bera mig stanslaust saman við aðra. Tjah, nema kannski þegar ég er í andlegri lægð en það væri óeðlilegt ef maður ætti aldrei sína slæmu daga.
Ég er mín besta vinkona. Ég segi sjálfri mér reglulega að ég sé klár, sæt og hrikalega skemmtileg. Ég hrósa mér oft og mikið. Og ég skammast mín ekkert fyrir það.
Lífið verður svo miklu betra fyrir vikið.
Ég lofa!
love it !!
ReplyDelete