Sambýlingareisa til Köben.

Úff, ég hef ekki hreyft mig svona mikið síðan Ingólfur nam land. Almáttugur. Ég er búin að labba Strikið fram og tilbaka, aftur á bak, áfram og til hliðar í dag. Aumingja sambýlismaðurinn/pokaburðarmaðurinn liggur hérna steindauður við hliðina á mér og er búinn að röfla yfir því í allan dag að ég skuli ekki hafa sagt honum að taka með sér gönguskó.

Það hvarflaði bara ekki að mér benda honum á að kippa með sér gönguskónum sínum. Enda eru þeir með eindæmum ljótir. Já hann keypti þá áður en við kynntumst.

En já, Köben. Algjörlega dásamleg. Þó ég þurfi líklega að fara í endurhæfingu þegar að ég kem heim. Ég er ekki viss um að ég geti staðið á lappir í fyrramálið.

Þetta átti að vera mynd af okkur báðum. En ég hef svo sem alltaf verið fyrirferðarmeiri en hann.

Fyrsta stopp þegar við lentum seint í gærkvöldi. Djúpsteiktar fröllur og beikonborgari fyrir svefninn. Namm.

Ah, þetta kunni ég að meta. Að fá afhent teppi til þess að sitja undir á einum barnum sem við stöldruðum við á í dag.

Þetta var svo guðdómlega gott smörrebröd. Samt borða ég eiginlega ekki rækjur. Og heldur ekki djúpsteiktan fisk. Mmm, ég gæti samt hugsað mér þennan disk í öll mál.

Bollakaka með súkkulaði og sjávarsalti! Ég hefði vel getað dáið hamingjusöm eftir þennan snæðing.

Ég kveð ykkur í bili með örlitlu broti af himnaríki - fylgihlutadeildin í H&M. 

Þangað til næst mín kæru.