Myndarlegir á miðvikudegi.

Flest viljið þið halda því fram að ég sé smekklaus með eindæmum. Viðbrögðin við þessari færslu voru að minnsta kosti á þá leið. Mér er alveg sama.

Ég held ótrauð áfram.

Ó, Ramsay. Sjáið þið hrukkurnar á enninu á honum. Mig langar að stinga tungunni í þær. Já. Ég sagði það. Hárið, namm - svo út um allt og áreynslulaust! Hann er líka bara svo reiður. Mmm.

Halló Hemsworth. Halló hár. Röddin í honum - Guð minn almáttugur. Líka með þessar fínu línur á enninu. Ég gæti alveg hugsað mér að leggja mitt enni upp að hans. Svona í hallæri. Ég horfði á einhverja mynd með honum um daginn. Eina sem ég man er að hann var á kappakstursbíl. Ég gæti ekki rakið söguþráðinn þó ég stæði fyrir framan aftökusveit.

Robert Redford. Ekki ofanda - ég er að tala um yngri útgáfuna. Eða svona í yngri kantinum. Ekki áttræðu útgáfuna sem hann er núna. Æh, hann er svo vel hærður og fallega krumpaður eitthvað. Ræð ekki við mig. 

Kevin Spacey. Er ég gengin of langt? Það er einhver sjarmi þarna. Eitthvað sem vel má vinna með. Það sést líka svo fínt ofan í hálsmálið hjá honum á þessari mynd. Lofar góðu.

Colin Firth. Hreimurinn, hreimurinn, ó ó ó hreimurinn. Þessi breski guðdómlega þokkafulli hreimur. Ég dey. Steindey.

Allt í lagi.

Ég er hætt. 

Þetta er of mikið svona fyrir hádegi.

Heyrumst.